Op de middelbare school schreef ik een kort verhaal, dat beloond werd met een acht en de opmerking: ’te kort’. Daarmee was de toon gezet. Het duurde nog jaren voordat ik van schrijven mijn werk maakte. Ik heb jarenlang cabaret gespeeld, bij o.a. Wim Kan, Jaap van de Merwe en Lurelei, daar was de zogenaamde ‘korte baan’ de hoofdzaak. Een goed cabaretnummer duurt meestal niet veel langer dan vijf minuten. Dus op het moment dat ik in schrijven uitbarstte, was die korte baan het soort schrijven waarin ik wel was geschoold. Tot op de dag van vandaag kan ik het schrijven van het korte stukje niet laten. En het leven zelf is de grootste inspiratiebron die een columnist zich kan wensen. Zoals mensen wel eens zeggen: ‘Jij staat altijd รกรกn!’
Het korte stukje kwam voor het eerst in mijn leven, toen ik in de Amersfoortse Openbare Bibliotheek de gebundelde stukjes van
Samuel Falkland vond. Samuel Falkland was het pseudoniem van Herman Heijermans. Het toeval wilde dat in de tijd dat ik bij Wim Kan speelde, zijn kleindochter Sant Heijermans zich ook in het gezelschap bevond. In de kleedkamer kon ze ons tot grote hilariteit brengen, door op haar krullende haardos een hoedje op te zetten, waardoor de gelijkenis met haar beroemde grootvader gigantisch was. Haar moeder Hermine was de jongste dochter van Heijermans. Ik herinner me een avond die we bij haar doorbrachten, waarop zij een spiritistische seance met ons deed. Ook deze avond herinner ik me als een grote hilarische bijeenkomst, waarop Hermine probeerde enige gestorven personen tot ons te laten spreken! Toen Corrie Vonk te oud werd, heeft Santje nog een tijdje in de voorstelling bij Wim Kan, haar stem nog ingesproken. Dat heb ik helaas zelf nooit gehoord. Ik speelde elders.
Lees ook:ย Boekenbal
Maar die vergeelde bundels Falklandjes uit de bieb in Amersfoort heb ik op mijn veertiende en vijftiende jaar letterlijk verslonden. Ze vormden een bron van blijvende inspiratie voor mijn (veel latere) columnisten bestaan. Ik neem dus mijn strooien hoed af voor een van onze grootste schrijvers. Zijn toneelstuk ‘Op hoop van zegen’ wordt nog met enige regelmaat op het repertoire genomen. En de actrice Enny Mols- de Leeuwe heb ik later op de radio ook nog die korte stukjes horen voorlezen! Onvergetelijk.
