Toen Artis nog bestond
Het is 13 januari 2095 en ik ben vandaag – mede door de steeds sneller innoverende medische wetenschap – 120 jaar oud geworden. In het particuliere verzorgingstehuis aan de Prinsengracht is het één groot feest. Met enige moeite ben ik vanochtend al meerdere malen op mijn stoel gaan staan en werd ik luidkeels toegezongen door mijn leeftijdgenoten. Telkens als ik door iemand word gefeliciteerd, zet Agetha – die nog niet helemaal succesvol wordt behandeld tegen vasculaire dementie – een vrolijk en ietwat vals ‘lang zal hij leven’ in. Dat fuifnummer heeft de tand des tijds goed doorstaan. Klokslag tien...
Read More
