Melody Klaver (28) speelt de hoofdrol in de indrukwekkende speelfilm Rafaël. Mokum Magazine legt de Amsterdamse actrice een aantal stellingen voor over de Nederlandse film(wereld). 

Rafaël is beslist geen eenvoudig romkommetje.
‘Oh nee, dan is het eerder een dramatische thriller. Rafaël is gebaseerd op het heftige verhaal van de Nederlandse Winny en haar Tunesische echtgenoot Nazir, die samen in 2011 wereldnieuws waren. Nazir kreeg tijdens de Arabische Lente geen visum om in Nederland bij de geboorte van zijn zoon te mogen zijn en besloot vervolgens om illegaal de oversteek naar Europa te maken. Bij het maken van deze helse reis kreeg hij alleen hulp van zijn hoogzwangere vrouw en ontstond er een bureaucratisch kat-en-muis-spel. De twee geliefden deden er werkelijk alles aan om bij elkaar te zijn.’

Nederlandse films worden meestal gemaakt met een klein budget.
‘Vaak is dat inderdaad het geval. Verwacht in Rafaël ook geen spektakel in de zin van auto’s die door de lucht vliegen, maar juist een heel persoonlijk en oprecht verhaal. Als kijker word je meteen meegesleurd in alles wat de personages moeten doorstaan.’

Nederlandse films zijn minder laf en braaf dan Amerikaanse.
‘Nederland staat bekend als tolerant en openminded en dat weerspiegelt zich in onze filmcultuur. Dat moeten we vooral zo houden, want daarom vindt de wereld ons vaak zo leuk. Amerikaanse films zijn wat preutser. Daar liggen ze in bed met make-up op en na een liefdesscène zie je vaak dat de vrouw uit bed stapt en zichzelf bedekt. Zeg nou eens eerlijk: doe jij dat ook?’

Nederlandse films staan bekend om veel tieten en een hoop gevloek en getier.
‘Ik ben zelf nog nooit naakt gegaan, maar dat klopt wel een beetje. Menselijk gedrag wordt zo realistisch mogelijk in beeld gebracht en daar ben ik ook eigenlijk wel een voorstander van. Al wordt het natuurlijk overbodig als een film per se verkocht moet worden met onnodig naakte acteurs.’

In de Nederlandse films zijn vrouwen relatief goed vertegenwoordigd.
‘Ja, maar het kan natuurlijk altijd beter. De verhouding is nog niet helemaal 50-50, maar het is heel tof om te zien dat er beweging in zit. Zelf heb ik niks te klagen, maar om mij heen hoor ik wel eens collega’s die er gek van worden dat ze voortdurend voor ‘de vrouw, de minnares of de vriendin van’ worden gevraagd, of steeds maar weer worden gecast als ‘het lekkere ding’. Kort door de bocht: de man speelt iets vaker de dragende rollen met diepgang, terwijl de vrouw vooral mooi moet zijn. Wat me trouwens ook opvalt, is dat veel jongere actrices worden gecast voor liefdesrollen met oudere acteurs. De vrouw die niet meer tot het jonge lekkere ding gerekend kan worden vist dan naast het net. Jennifer Lawrence heeft al drie keer een romance gespeeld met Bradley Cooper en die twee schelen toch echt wel meer dan vijftien jaar.’

‘Amsterdam is mijn wereld’

Amsterdam is de mooiste en meest geschikte locatie om te filmen voor een Nederlandse speelfilm.
‘Amsterdam is mijn geboortestad, mijn thuisbasis en mijn wereld. Als geboren Amsterdamse is het heerlijk om naar de set te kunnen fietsen, maar ik heb ook een keer in mijn oude straat en zelfs op mijn middelbare school gedraaid voor een film. Dus ja: voor mij is er geen specialere filmlocatie te bedenken dan Amsterdam.’

Er wordt iets te vaak gekozen voor een bekende naam op de filmposter als hoofdrolspeler.
‘Mee eens. Omdat ik nooit heb gekozen om aan heel commerciële projecten mee te werken om mijn naamsbekendheid op te krikken, ben ik geen bekende naam. Ik vind het een bizarre misvatting om veiligheidshalve voor een bekende naam te kiezen, want ik hoor vaak dat mensen het juist vervelend vinden om steeds maar weer naar dezelfde gezichten te moeten kijken. Zelf moet ik er ook altijd even aan wennen als een BN’er ineens in de huid is gekropen van een Middeleeuws karakter. Voor je eigen fantasiewereld zou het fijner zijn als er wat vaker wordt gekozen voor de onbekende acteur.’

Het record van 3.338.000 bioscoopbezoekers voor Turks Fruit wordt nooit meer verbroken.
‘Ik hoop van wel! En wat Rafaël betreft gaan we allereerst voor platina, want het is echt een vette film geworden. Ik heb er alle vertrouwen in dat iedereen heel verrast zal zijn.’

‘Ik ben een actrice en geen personality’

Over Melody Klaver wordt niet veel geroddeld in de boulevardpers.
‘Ik houd mezelf op de achtergrond en zoek de aandacht niet bewust op. Het is niet mijn passie om wekelijks over de rode loper te wandelen. Ik ben een actrice en geen personality. Bovendien ben ik van mening dat hoe minder je van een acteur weet, hoe mysterieuzer diegene blijft en des te sneller je mee kan gaan in zijn of haar verhaal op het witte doek. Alle fratsen die ik daarbuiten uithaal, houd ik liever voor mezelf!’

Rafaël is vanaf 11 oktober te zien in de bioscoop.

Interview Martijn van Stuyvenberg Foto’s Maikel Thijssen Photography Amsterdam