Marieke Samallo (41) is de vrouw achter Milkshake, het festival dat de stad kleur geeft. Tolerant en divers. Haar eigen utopia…

Je eet er vegetarisch, kunt er chillen in je blootje, je uitleven in de meest kleurrijke, extraverte, sexy outfits. Kortom: je mag er zijn wie je bent. Gay, bi, hetero, trans (etc.), gerimpeld, strak in je vel, jong, oud. Een feestje waarin tolerantie de toon zet. Milkshakes zijn er in alle kleuren en smaken. Dé perfecte naam dus voor een festival dat verrast in diversiteit. ‘Ik heb een voorliefde voor mensen die buiten de gevestigde hokjes vallen’, aldus Samallo. Nee, ze gelooft niet dat er een tweede festival bestaat zoals Milkshake. ‘Er zijn wel, vaak kleinere, prachtige initiatieven met eenzelfde intentie. Maar de sfeer van Milkshake is voor mij anders. Voor mij is Milkshake mijn utopia.’

Met een team van drie mensen, vanuit D.O.L.HOUSE, is Samallo de drijvende kracht achter een gedroomde wereld, die ook allerminst leeftijdsgebonden is. ‘Als je zestig bent betekent dat toch niet dat je geen open mind hebt? Mijn ouders zijn inmiddels ook vaste bezoekers. Het is een beetje ‘hun’ festival geworden.’

Lees ook: Reinier Sijpkens missie: het leven mooier maken

Ze vervolgt: ‘Vorig jaar, toen alles niet door ging, was er wel een dipje en leefde ik even in de fles.’ Maar ideeën houd je niet onder de kurk. ‘Ik heb een dingetje… Altijd gehad. Momenten waarin een plan door mijn hoofd blijft sudderen. Waarvan ik denk: ‘dít gaat het worden!’’

Milkshake was zo’n ‘dingetje’. ‘Het moést gewoon gebeuren, anders had iemand anders het gedaan en zou ik erbij hebben staan janken. Dit jaar bestaan we tien jaar. Ja, ik heb goede hoop. Maar ook vorig jaar zaten we niet stil en hebben we een aantal grote (dak)diners georganiseerd, ook tijdens het Milkshake-weekend. Coronaproof. Eigenlijk heb ik het drukker dan ooit. En ondanks alles zijn er ook hoopgevende dingen gebeurd. Black Lives Matter. Een transvrouw in de Amerikaanse Senaat. Mensen zijn bewuster geworden. Alles zal, denk ik, straks wel wat anders worden, ook in de festivalwereld. Maar, geloof ik, ook mooier!’

Tekst Corrie Verkerk Foto Wouter van Gens