Wie kent hem niet: performer en troubadour Rijnier Seipkens (58). Als watermuzikant op de Amsterdamse grachten heeft hij één missie: het leven mooier maken.

De grachten vormen zijn kathedralen. En nee, hij speelt niet voor het grote geld, maar om zijn toehoorders blij te maken. Nu – in coronatijd – soms maar voor een enkeling. ‘Maar als er één iemand gelukkig van wordt, is mijn doel bereikt. Het spel is belangrijker dan de knikkers.’
‘Ahoy!’, klinkt zijn stem over het water. De vaste groet van de ooit gesjeesde rechtenstudent die zich – al meer dan dertig jaar – kapitein van zijn eigen scheepstheatertje mag noemen: De Notendop, voorzien van ontelbare details. Bloemen, seinvlaggen, sieraden, bladgoud. Zoals hijzelf ook een attractie vormt met kleurige colberts en hoeden voor elk jaargetijde. Het oog wil ook wat. ‘En van mezelf heb ik mooie tanden.’ Niks meer aan doen dus.
Hij vaart met ‘troostconcerten’ door de verlaten stad om de eenzaamheid ietsje op te fleuren. Zonder te stoppen, zodat zoveel mogelijk mensen kunnen genieten. Niet zelden beieren de klokken van stadsbeiaardier Boudewijn Zwart met hem mee.
Het water betekent voor hem ultieme vrijheid. Het oude familiewapen met de spreuk ‘Liever dood dan slaaf’ is tot levensdoel verheven. Soms put hij inspiratie uit dromen. Een mooie melodie, iets dat hem raakt. ‘Dan moet ik daar meteen wat mee doen.’ Stilzitten is er niet bij. Een filmproject is in de maak. Drie jaar terug riep het BBC-programma An Art Lover’s Guide hem uit tot ‘cultureel hoogtepunt van Amsterdam’. Een eer. ‘Ik ben maar een momentopname. Kort maar krachtig en zonder pretentie.’

Ken/ben jij ook een kleurrijk persoon die Amsterdam opvrolijkt? Tip ons via info@mokummagazine.nl

Interview Corrie Verkerk