Presentatrice en programmamaakster Lucille Werner (53) gooit haar tv-roer om en stapt, voor het CDA, in de politiek. Zelf noemt ze het een logische keus: ‘Ik voel me van nature een verbinder.’

‘Wát? Ga je in de politiek?!’ Hoe vaak is je dat al gevraagd?

‘Héél vaak. Maar voor mij is het geen rare stap, hoor.  Ik heb dit eigenlijk altijd al gewild. Dingen benoemen, op de kaart zetten. Dat deed ik al in opvallende programma’s als ‘Mis(s)’Verkiezing’, ‘De Minister van Gehandicaptenzaken’ en met mijn eigen stichting. Daarvoor klopte ik op de deuren van grote bedrijven, belde met politici als Balkenende en met iedereen die iets kon bijdragen aan mijn boodschap: inclusie, verbinden. Ik heb daar altijd een soort pioniersgevoel bij gehad. Nu is de tijd rijp voor méér.’

Wie is jouw grote politieke voorbeeld?

‘Die heb ik eigenlijk niet. Ik ben best wel een solist. Vroeger had ik op mijn kamer ook nooit posters hangen. Ik ga het gewoon op mijn eigen manier doen.’

En dat kun je het best bij het CDA?

‘Ik heb altijd ervaren dat je, voordat je iets kunt bereiken, het gesprek moet aangaan. Het CDA staat in het midden en van daaruit kun je, vind ik, het beste werken aan de dialoog met links en rechts.’

Je wilt een frisse wind door de Tweede Kamer laten waaien?

‘Ik denk dat ik er straks met ongelooflijk veel energie binnenstap. Dat ik er heel vrolijk van ga worden. Het is fantastisch om zo dichtbij het vuur te zitten, nog directere invloed te kunnen uitoefenen. En de politiek kan wel wat meer creativiteit gebruiken. Ik ga er mijn eigen sausje over gieten.’

Lees ook: Hala Naoum Néhmé: ‘We kunnen beter investeren in succesvolle mensen, in plaats van al die illegale brutalen!’

Je kan ook ontzettend veel praten in héle korte tijd…

‘Bedoel je dat positief?’

Nou, er gaat heel snel ongelooflijk veel informatie doorheen. Dat is misschien wel een pré!

‘Ik wil ook veel kwijt, mijn stem laten horen. Al besef ik ook dat ik me natuurlijk wel aan de partijdiscipline moet houden. Zolang ik maar kan zeggen wat ik op het hart heb.’

Waar liggen als politicus straks je speerpunten?

‘Ik blijf me natuurlijk inzetten voor de zichtbaarheid en emancipatie van mensen met een handicap. Je ziet nog steeds dat daar niet altijd even goed mee wordt omgegaan. De één vindt een handicap eng, de ander doet er wat geforceerd stoer over. Het voelt soms nog alsof de angst regeert. Maar ‘inclusie’ betekent nog zoveel meer. Werken aan taalachterstand, de kloof tussen arm en rijk, jong en oud. Weet je dat één op de vier Nederlanders zich ongelijk behandeld voelt? Dat is nogal wat in ons landje.’

Gaat je echtgenoot straks op je stemmen?

‘Hij is veel linkser dan ik, maar hij heeft het beloofd. Ik heb tegen hem gezegd: ik wil wel het bewijs zien, hoor. Ik wil een foto!’

Je staat op een tiende plaats op de CDA-lijst. Het zit er dus dik in dat je volgend jaar gekozen wordt. Is je tv-loopbaan daarmee voorgoed passé?

‘Het staat straks wel even op een laag pitje. Maar kijk naar een vrouw als Erica Terpstra. In de Kamer altijd al hartstikke bevlogen. En nu maakt ze ook weer heel mooie, enthousiaste televisie.’

Valt er nog veel werk te verrichten in Amsterdam?

‘Door haar diversiteit heeft de stad natuurlijk al een verbindend karakter. Maar er valt nog voldoende te doen. Neem bijvoorbeeld de vele historische gebouwen: die mogen best wat toegankelijker worden.’

Interview Corrie Verkerk Foto Stijn Ghijsen