Mij werd gevraagd om voor een aantal jonge mensen en kinderen mijn oorlogsverhaal te vertellen. Ik ben bijna 92 jaar en een van de weinige overlevenden van die oorlog die het nog uit eigen beleving kan navertellen. Zodat die kinderen met mijn herinneringen aan de tweede wereldoorlog een nieuwe voorstelling kunnen maken. Deze maken ze voor het programma dat de laatste jaren een vaste plek heeft gekregen in het theater Na de Dam.
Deze voorstelling is uitgegroeid tot een groot succes. In Amsterdam zijn er nu jaarlijks vier voorstellingen. En door het hele land zijn het geloof ik nu meer dan honderd voorstellingen geworden die kinderen laten kennismaken met deze originele manier om het verleden levend te houden.
Zo was het nu mijn beurt. Ik had een jaar of zes geleden, toen ik nog bij het Algemeen Dagblad werkte, al eens verslag gedaan van mijn herinneringen. Hetgeen zeker vier pagina’s krant opleverde en door veel mensen werd gelezen. Daarna heb ik het ingeleverd bij het Kinder Verzetsmuseum, waar het gedigitaliseerd is opgeslagen, tegen het vergeten.
Lees ook: De nieuwe thuishulp
En nu mocht ik het verhaal vertellen voor de kinderen uit Oost, die er een voorstelling van gingen maken voor hun versie hier in Amsterdam Oost voor Na de Dam. Zo deed ik mijn verhaal voor zo’n tien jonge mensen, die aan mijn lippen hingen en allerlei vragen stelden. Aanstaande vierde mei ga ik kijken naar het resultaat, best een beetje zenuwachtig; vind ik mijn stukje oorlog terug in hun verhaal? Maar ik ben ook blij, dat er zo’n aandacht is voor deze voorstellingen voor jonge mensen. Allen die naar een van deze avonden gaan kijken, wens ik een mooie betekenisvolle avond. Tegen het vergeten!
