Wat Mokum Magazine betreft moet een vakvrouw als Irene Moors – met gierende banden – terug op tv! Maar wil zij dat zelf ook, of geniet zij juist van haar leven in de luwte?

Het zijn ónze woorden, maar leg jij nou eens uit hoe het komt dat er zo veel pulp en (soms zo) weinig talent op tv is en er (bijna) geen ruimte is voor een presentatrice die inmiddels geldt als ons aller jeugdidool?

‘Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet zo heel veel televisie meer kijk de laatste tijd. Er is te weinig wat mij echt boeit. Dus of er wel of niet voldoende presentatie talent te zien is, weet ik eigenlijk niet. Of er wel of geen ruimte moet zijn voor een ‘licht belegen’ presentatrice vraag ik me af. Ik maak graag plaats voor de nieuwe generatie, die het al moeilijk genoeg heeft. Steeds maar dezelfde gezichten en dat al decennialang: dat is toch ook niet leuk voor mensen die het vak in willen? Er zouden voor hen meer kansen gegenereerd moeten worden. En als er ooit nog iets komt wat echt enorm bij mij past (en juist niet bij de jonkies) en wat ik ook nog eens heel leuk zou vinden om te doen, dan ben ik er gewoon, hoor. Alleen: dat heeft zich het afgelopen jaar niet voorgedaan. Er is niets waarvan ik nu zeg: jeetje wat jammer, dat had ik graag willen doen. Maar lief dat ik gemist word.’

In de Margriet vertelde je onlangs dat je geniet van het ‘niet meer moeten’. Je zei dat je hoofd niet altijd meer ‘aan’ staat. Wat houdt dat in?

‘Ik heb ruim 30 jaar televisie gemaakt, waarvan het grootste aantal jaren live en actueel moest zijn. Dan sta je constant ‘aan’. Je bent op zoek naar leuke actuele onderwerpen, moet alles weten over het laatste (showbizz)nieuws, probeert geen nieuwe voorstellingen of films te missen, propt daar tussendoor ook nog eens je sociale leven en dan heb je ook nog de zorg voor je gezin. Dat waren pittige jaren. Heel leuk, want het is allemaal wel gelukt, maar best vol. Dus nu móeten dingen minder. Het is niet erg als ik niet precies weet wat er in de bioscopen draait of in de theaters staat. Het maakt niet uit dat ik niet alle kranten of nieuwswebsites doorspit. Ik doe alles nu vooral omdat ik daar zin in heb, niet omdat het moet. Mijn kinderen Rosalie (24) en Tijn (20) kunnen prima voor zichzelf zorgen, dus ook daar is ruimte. Ik hou nog steeds van hard werken, maar geen lange periodes meer achter elkaar. Voor alles is een tijd. Die televisiejaren waren fantastisch en ik heb intens genoten, maar de constante druk en het tempo: daar heb ik geen zin meer in. En nu blik ik in een rustiger tempo af en toe terug met trots, maar… kijk vooral vooruit.’

De showbizzwereld is flink veranderd. Daar waar BN’ers vroeger weleens met een lelijke foto in een roddelblad stonden, heb je nu kans dat je voordat je het weet alweer genadeloos te grazen wordt genomen of zelfs wordt gecanceld door/vanwege juicekanalen. Hoe kijk jij hier tegenaan en hoe ga je daar als presentatiecoach van talenten met tv-aspiraties mee om?

‘Inmiddels geef ik presentatie- (en media-) trainingen. Dat is heerlijk om te doen. Door alle ervaring kan ik snel zien hoe ik iemand kan helpen om beter te presteren. De kneepjes van het vak doorgeven is heel dankbaar. Je ziet dat het werkt. Of mijn ‘leerlingen’ ook echt ‘doorbreken’ weet ik niet. Dat is een kwestie van, op het juiste moment, contact hebben met de juiste mensen. Natuurlijk moet je talent hebben, maar vooral geluk en… het moet je gegund worden. Dat is nogal wat. Het blijft helaas maar een klein groepje dat echt verder komt. Dat kleine aantal uitblinkers is uiteraard heel enthousiast over het televisievak en houdt zich niet bezig met juicekanalen. Althans, dat is altijd mijn advies: ‘laat je er niet door afleiden. Blijf jezelf, wees niet bang en terughoudend, blijf spontaan’. Dat minder leuke ‘nieuws’ – waarvan je je constant moet afvragen of het nou allemaal wel waar is wat er zomaar wordt geroepen – wordt door juicekanalen ook vaak verspreid om, naast de clicks die schreeuwende koppen opleveren, reacties uit te lokken. Het is gewoon het beste om niet (of als het niet anders kan: nauwelijks) te reageren, want dan is iedereen het sneller vergeten. Zodra je er zelf iets over zegt, zijn mensen daar nog wekenlang druk mee. Al moet ik daar wel weer een kanttekening bij plaatsen. Mensen in de media zijn erg druk met hun eigen media-nieuws. Buiten die ‘bubbel’ is iedereen sowieso minder onder de indruk. Want waar gaat het eigenlijk over? Vaak over zaken die ons geen snars aangaan. Leven en laten leven. En laat mensen vooral hun eigen problemen oplossen, in plaats van dat te moeten overleggen met heel Nederland.’

Wie zie jij als de tv-talenten van de toekomst?

‘Jonge tv-talenten van nu zijn onder andere Marieke Elsinga, Splinter Chabot, Renze Klamer en Sosha Duysker. Die blijven nog wel een tijdje. Daarnaast zijn veel talenten nu natuurlijk ook op YouTube te vinden. Kalvijn vind ik één van de leukere presentatoren op dat platform. Robbert Rodenburg is ook lekker bezig, maar goed zijn op YouTube zegt vaak niets over hoe succesvol je bent of zou kunnen zijn op televisie. De allerbeste ‘ouwe rotten’ in het televisievak zijn: Ruben Nicolai, Carlo Boszhard, Matthijs van Nieuwkerk, Linda de Mol, Eva Jinek en Chantal Janzen. En André van Duin niet te vergeten; een grotere ster dan hij kan niemand worden. Oh, en ik ben gek op ‘Even tot Hier’ met Niels van der Laan en Jeroen Woe. Ik hou van het brengen van het nieuws met een knipoog. Ook Arjen Lubach doet dat heel knap. Die programma’s kijk ik dan weer wel.’

Je schittert momenteel in de film Hart op de Juiste Plek. Heb je acteerambities, of was dit gewoon leuk om te doen?

‘Afgelopen zomer werd ik gevraagd om de rol van moeder Kristien te spelen in deze romantische comedy. Ik had op dat moment tijd en vond het een leuke uitdaging. Bovendien mocht ik een dagje knuffelen met acteur en knappe man Chris Tates, dus dan ga je toch met plezier naar je werk. Chris speelt buurman Frederik waar ik in de film dan verliefd op word. Het is een fijne film om lekker met vriendinnen of met je dochter of met je liefde te gaan bekijken. En wie weet moet je dan zelf ook heel even denken aan je allereerste liefde. Zie je wel? Dat doe jij nu ook!’

We geloven er niks van, je ziet er ook niks van, maar je schijnt 55 jaar oud te zijn. Wat is dat voor een leeftijd, met name als je denkt aan ambities en inzichten?

‘Ik ben zeer tevreden met alles wat ik heb weten te bereiken in mijn carrière. Allemaal fijne programma’s en zeer gevarieerd, met en zonder Carlo. Tien jaar Telekids, de zondagmiddag 15 jaar lang, 13 jaar De TV Kantine, quizzen, een talkshow, programma’s op locatie bij de mensen thuis, grote shows in de studio, culinaire programma’s, spelshows, reisprogramma’s, verbouwingsprogramma’s, deelname in een jury. Ik denk dat ik alleen geen nieuws- en sportprogramma’s heb gepresenteerd. En dat moet je ook echt niet aan mij overlaten. Als iemand vraagt wat ik nog graag zou willen doen op televisie, heb ik oprecht geen idee. Ik heb alles wel zo’n beetje gedaan wat ik leuk vond. Inclusief muziek maken, films, radio, theater, roadshows, boeken, een tentoonstelling. Het enige wat Carlo en ik nog willen is nog één keer een serie maken, waarbij wij als vertrouwd plaatsnemen achter een tafel en gasten van allerlei pluimage aanschuiven. En misschien moeten we dat gewoon op YouTube gaan doen, of in een podcast. Er zijn zoveel mogelijkheden nu.’

Je bent geboren in Alkmaar, maar woont al jarenlang – zoals dat zo mooi heet – onder de rook van Haarlem en Amsterdam. Heb je nooit overwogen om in Amsterdam te (gaan) wonen?

‘Ik ben overdag heel vaak in Amsterdam. Voor werk of om af te spreken met vrienden. Het blijft een fijne stad en als ik mijn auto weer eens veel te ver en veel te duur heb geparkeerd, loop ik heerlijk over de grachten naar de plaats van bestemming. Als je in Amsterdam wandelt en om je heen te kijkt, voel je hoe de stad echt leeft. Daar word ik altijd blij van. Ik vind het alleen wel heel druk. Daarom keer ik na een dagje bruisend Amsterdam graag weer terug naar het rustige Heemstede. Drukte zoek ik blijkbaar liever op, dan dat ik erin leef.’

Irenes favoriete adresjes

Gertrude (Bosboom Toussaintstraat 28-H)
‘Het liefst op het terras, lekker aan de straat. Zo knus, zo gezellig en het eten is zalig.’

Café-Restaurant Amsterdam (Watertorenplein 6)
‘Een fijne, goed te bereiken plek met een eenvoudige maar heerlijke kaart.’

Ron Gastrobar (meerdere vestigingen)
‘Mijn hemel, wat blijft dat lekker al die kleine gerechtjes.’

De Kas (Kamerlingh Onneslaan 3)
‘Drie maanden van tevoren reserveren en het kost wat, maar… het is het waard. Een traktatie.’

Vis aan de Schelde (Scheldeplein 4)
‘Als je net als ik gek bent op vis, dan is dit een must. Zó lekker!’

Interview Martijn van Stuyvenberg Foto’s Nick van Ormondt

Irene Moors Irene Moors Irene Moors Irene Moors Irene Moors