Ik had een oom die zijn opleiding als marineofficier succesvol had voltooid, toen de tweede wereldoorlog uitbrak. Hij overleefde de ramp in de Javazee op dat grote marineschip maar ternauwernood en op een schuit, ik meen de Kota Baroe, met andere overlevende marinemensen vluchtte hij naar Singapore. Om vervolgens van daaruit via Zuid-Afrika naar Suriname te varen. Dat was Nederlands grondgebied, daar waren ze veilig.
In Durban, een grote havenplaats in Zuid-Afrika, ontmoette de vluchtelingen de grote Nederlandse gemeenschap die daar woonde. Zo ook mijn opa met zijn familie, die in Durban was gestationeerd voor de Rotterdamse Droogdok Maatschappij. Door de oorlog kon hij ook niet terug naar Nederland.
Ze werden meer dan hartelijk ontvangen en zo ontmoette de jongste zus van mijn moeder, Elisabeth van de Wall, de jonge marineofficier Bram. En tijdens het oponthoud dat de marinemensen daar hielden voordat ze doorreisden naar Suriname, deed Cupido zijn werk.
Lees ook:ย Jubileum 60 jaar Inez Stodel
Elisabeth en Bram werden verliefd en verloofden zich nog op de valreep van het vertrek van de marinemensen naar Suriname. Elisabeth reisde haar verloofde met een verduisterde (oorlog!) Portugese kolenschuit achterna, meerde aan in Trinidad en vloog verder naar Paramaribo, waar ze met haar Bram in het huwelijk trad.
Mijn oom Bram was in de oorlog ook nog zes weken adjudant van Prinses Juliana, die in die jaren in Canada verbleef en bij een tripje naar Amerika mijn oom Bram zes weken als adjudant engageerde. Bram vertelde de Prinses van zijn jonge bruid, waarop zij hem een cadeautje voor zijn bruid schonk: het eerste paar nylons ter wereld.
Die waren van de firma Dupont. Het waren de aller- aller eerste nylons, die zo geweldig sterk waren dat eerst mijn tante Elisabeth ze heeft gedragen en na de oorlog bij terugkomst in Nederland aan haar zusje Lenie van de Wall (mijn moeder) heeft geschonken, waarop mijn grootmoeder Marie van de Wall ze ook nog heeft gedragen en ik de gelukkige was die ze toen erfde.
Deze koninklijke kousen waren een ijzersterk soort, die nooit kapot gingen. Na het eerste succes brachten deze oer-nylons Dupont er toe hele dunne glasnylons te gaan vervaardigen, want aan die kousen die nooit kapot gingen was geen cent te verdienen. Vanaf de productie van die prachtige dunne glasnylons liep het geweldig. Er ontstonden vele plekken in kousenwinkels, waar dames bezig waren de fragiele geladderde prachtnylons op te halen.
Dupont had zo een hele nieuwe bedrijfstak erbij gekregen om hun fragiele prachtnylons te repareren. En ik heb nog jarenlang die koninklijk dikke ijzersterke allereerste onverwoestbare kousen, het cadeau van Prinses Juliana aan de jonge bruid van mijn oom Bram, in een laatje bewaard!
