Regelmatig kom ik hem tegen. Een man, die qua uiterlijk sprekend op Ton Kas lijkt. Niet op Ton Kas zelf, maar op een typetje dat hij speelt. Grote oversized dikke vierkante bril, Tom Selleck-achtige chevronsnor en meestal in een – laat ik het netjes formuleren – casual jaren 70 pak. ‘Daar heb je Arie Balk weer’, dacht ik de voorlaatste keer dat ik hem voorbijliep. Hij leek zo te zijn weggelopen uit ’t Schaep met de 5 pooten.

Telkens als hij ergens opdoemt, maakt mijn hart een sprongetje. Voor mij is deze man de belichaming van een wat oudere, geboren en getogen Amsterdammer. Zo fijn dat ze er nog zijn! Een échte Jordanees, ongetwijfeld één van de laatste der Mohikanen, die hier waarschijnlijk ook nog gewoon ergens om de hoek woont. Ik hoop altijd dat hij met iemand in gesprek raakt en dat hij dan met zijn plat-Amsterdamse accent op gespeeld mopperige toon een gortdroge opmerking maakt als ‘het huwelijk is eigenlijk een dure manier om je was te laten doen’. Gevolgd door een vette knipoog, want de ware Amsterdammer zegt wat ‘ie meent maar meent niet altijd wat ‘ie zegt – als je begrijpt wat ik bedoel.

Lees ook: Leidseplein: allure terug, bereikbaarheid kwijt

Jaren geleden was ik er getuige van dat een keurig gekapte dame aan een shag rokende Amsterdamse tramconducteur vroeg of hij misschien naar Osdorp reed. ‘Nee, maar ik wil u er wel effe heen brengen’, luidde zijn antwoord. En op de Albert Cuyp bracht een marktkoopman in mijn bijzijn een beeldschoon meisje uit het Gooi in verwarring toen zij vroeg ‘of hij misschien een plastic zak had’. Antwoord: ‘nee jongedame, ik heb al een kunstgebit, dat is al erg genoeg!’

Deze week was het weer zover. Ik zat thuis te ‘craven’ naar vanillevla en besloot om op mijn pantoffels naar de Albert Heijn te gaan. En ja hoor, daar liep hij weer. ‘Arie’ glipte naar binnen bij Kaasland. Ik moest en zou nu dan eindelijk zijn stemgeluid eens horen en achtervolgde hem. Ter plekke zakte ik bijkans door mijn hoeven nadat hij met een heel mal en zacht piepstemmetje een vraag stelde: ‘Vous avez une baguette pour moi?’

Martijn van Stuyvenberg
Hoofdredacteur Mokum Magazine