#Opgeflikkerd

De maandelijkse column van de Hoofdredacteur nr. 2.18

‘Martijn is vast ook zo’n homootje dat…..’ *

Doodse stilte in de sporthal. Heel even werd de klok honderden jaren teruggedraaid door een medespeler, die ik een week eerder had verteld dat ik niet op vrouwen val. ‘Wat is hier aan de hand?’, informeerde de coach, nadat ik het niet al te sjieke dreigement had geuit om de boosdoener op zijn waffel te timmeren. ‘Vraag maar of hij zijn kansloze opmerking wil herhalen’, antwoordde ik. ‘Doe niet zo moeilijk man, dit hoort er gewoon bij’, riep de onbeholpen etterbak me na.

De volgende ochtend kreeg ik een bemoedigende E-mail van de trainer. ‘Ik heb gisteren een zeer serieus gesprek gehad over de opmerking die is gemaakt. Ik wil dat dit soort incidenten niet meer plaatsvinden. Ik heb hem heel duidelijk gemaakt dat hij uitsluitend komt om te tennissen en niet om over andere dingen zijn oordeel te geven. Ik hoop dat dit voorval daarmee ten einde komt. Als het zich toch herhaalt, neem ik maatregelen (zijn aanwezigheid beperken, etc.), maar zo ver wil ik nog niet gaan. In ieder geval sta ik aan je kant en ik zal alles doen om dit soort ‘grappen’ niet meer mogelijk te maken.’

Vlak voor de eerstvolgende les herhaalde de oefenmeester zijn mooie woorden, maar voegde eraan toe dat ik niet op excuses hoefde te rekenen. ‘This guy is also not my cup of tea.’

Naarmate de tijd verstreek, werden de wonden geenszins geheeld en werd ik tot mijn grote verbazing opnieuw subtiel geïntimideerd door de querulant die me al eens eerder zomaar met een springtouw snoeihard op mijn hielen sloeg. Ook de trainer was van mening veranderd. ‘Zie het maar als een situational training voor je deelname aan toernooien met moeilijke tegenstanders. Je moet hiermee leren omgaan. Cheer up, man!’

Serieus? Situational training? Drie keer in de week, vrijwillig? Nee maestro, dit hoort absoluut niet bij tennis. Bij geen enkele sport, trouwens. En nee, dit is beslist niet het zoveelste #metoo-verhaal vanuit de ‘Gay Capital’ (bewust tussen aanhalingstekens), want ik ben dan weer het type dat heel hard kan lachen om de grappen van René van der Gijp en Johan Derksen…