In de sport is visualiseren tegenwoordig het halve werk. Naast het belangrijke, maar overdreven periodiseren zitten voetballers zich collectief in te beelden hoe ze hun man passeren of uitschakelen,een doelpunt maken of juist voorkomen. Die visualisatie kan tevens instrumenteel zijn bij het ontwikkelen van een vaardigheid. De manier waarop Carel Eiting zich nieuw op het allerhoogste niveau vanuit de dekking even opendraait is niet aangeboren. Die beweging heeft hij duizenden kerenin zijn hoofd afgespeeld voordat hij het in de praktijk is gaan uitproberen. Een man uitspelen, een tackle uitvoeren, een bal voorzetten en een vrije trap binnen de palen schieten? Het is altijd trainbaar,maar zeker ook te bedenken.  

Net zo goed dat iedere Ajacied er iedere wedstrijd weer van doordrongen zou moeten zijn  welk iconisch shirt hij aantrekt en in welke historische voetstappen men in de opstelling aantreedt. Niet alleen Frank de Boer maar ook Peter Bosz, Marcel Keizer en nu Erik ten Hag klaagden over het gebrek aan beleving en een onbegrijpelijk, niet klaar zijn voor een wedstrijd. Zelfs als er zogenaamde bussen worden geparkeerd en de tegenstander niet meewerkt aan een uitnodigend Open huis voor de Amsterdammers.    

De noodzaak van een plek in de groepsfase van de Champions League laat zien dat de heren wel degelijk van aanpakken weten. Tegen Sturm Graz, Standard Luik en (thuis tegen) Dynamo Kiev werd met een groot hart gevoetbald en droop de romantische urgentie ervan af. Laat het een voorbeeld zijn voor deze ploeg die tussen de Europese playoffs door tegen Heracles en VVV niet dezelfde scherpte kon opbrengen.

Kees van Kooten en Wim de Bie hebben de Nederlands taal verrijkt en vertolkten 40 jaar geleden De Klisjeemannetjes. Was Rafael van der Vaart ooit (zijn woorden) geil vóór de goal, deze mannen bespraken in een legendarische sketch elkanders libido. Wim vertelde Kees dat hij een leesmap met daarin de Panorama, de Nieuwe Revu en de Bunte Illustrierte op zijn nachtkastje had liggen. Dat zijn tachtig tieten per week, manriep geilneefVan Kooten, maar wat moest De Bie nu met papieren joekels?. Daar wist Van Kooten wel iets op: kijken, kijken en de rest erbij denken!

Dát was pas visualiseren. Het is overal voetbal, het mag een weinig aansprekend stadion in slechts de Nederlandse Eredivisie zijn, je draagt wél het trotse clubembleem van Ajax op de borst. Speel altijd of er alles op het spel staat. Youp zou zeggen: alsof het je laatste wedstrijd voor Ajax is…’

Robert Leon, dutchfellow.wordpress.com