En toen werd je burgemeester. ‘Raspolitica met een stekelig karakter’ werd je genoemd. Het eerste nieuwtje volgde al snel: je fietste door rood. In tegenstelling tot 67 procent van de RTL Nieuws kijkers vonden we dat allemaal wel geinig. Je beloofde het nooit meer te zullen doen. Iets met een voorbeeldfunctie, maar je had natuurlijk gewoon moeten zeggen: ‘ach flikker toch op, ik ben een Amsterdammer, waar woon jij?’

Je gaf aan dat je denkbeeldige gesprekken voert met je overleden voorganger, maar zegt hij weleens iets terug en zo ja: luister je dan naar hem? En heb je eigenlijk nog wel tijd om aan te horen wat Amsterdammers tegen je zeggen? Je wilde zo graag het olievrouwtje zijn in Eberhards veel te grote schoenen, maar je weet toch dat te grote schoenen vervelend zijn om op te lopen?
Je introduceerde de mislukte dweilpauzes op de Wallen, zanikte bij een werkbezoek als een ongemanierd kind over ‘taaie kroketten uit een laatje’ van de Febo, snauwde verslaggevers af bij de studentenbezetting en pikte het niet toen raadsleden kritische vragen stelden en woorden als ‘puinzooi’ en ‘wanorde’ bezigden. Je bitste hen toe dat ze hun informatie op orde moesten hebben, in plaats van ze geduldig en met elan af te wimpelen. ‘Debat-bederf!’, riep je geïrriteerd. Je bleef De Telegraaf ook na ‘welgemeende’ excuses dwarszitten, wees naar het Rijk en de zorgverzekeraars toen het MC Slotervaart failliet ging, hield je op de achtergrond toen vrijwel niemand het eens bleek te zijn met GroenLinks-gekkie Femke Roosma over de I Amsterdam-letters, liet de parkeertarieven stijgen naar €7,50 per uur en keek toe hoe de prijzen van de standplaatsen op de Ten Katemarkt met maar liefst 41,6 procent stegen. Aan de andere kant van de stad kunnen de harde werkers van de Albert Cuypmarkt nergens meer parkeren omdat er 600 parkeerplekken in Oud-Zuid zijn weggehaald. De rol van verbinder werd je toebedeeld. Zelf zei je dat je een burgemeester voor alle Amsterdammers wilde zijn. Verantwoordelijkheid en impopulaire maatregelen nemen horen daar natuurlijk bij, dat snappen we allemaal. Maar in de ongewone en verdrietige stilte die Van der Laan achterliet, woont inmiddels een wispelturige kattenkop die verre van gezaghebbend, zorgzaam en grappig is. Lieve Femke, Amsterdam is een feest, maar wil jij – met het vuurwerkverbod in zicht –  af en toe ook weer eens wat milieuvriendelijke slingers in de stad ophangen, alsjeblieft?

XXX
Martijn van Stuyvenberg
Hoofdredacteur Mokum Magazine